Θεοδωρίδου-Σωτηρίου, Λίλα2018-02-122024-09-272018-02-122024-09-2720101792-3913http://geo.teicm.gr/ojs/index.php/Chorografies/article/view/8https://repository2024.ihu.gr/handle/123456789/3434Αφορά τη διερεύνηση των χωρικών μετασχηματισμών ενός φυσικού εξάρματος στην παλιά πόλη των Σερρών. Ο λεγόμενος σήμερα «λόφος μηχανικού» βρίσκεται στο δυτικό όριο της βυζαντινής πόλης, διασχίζεται κατά μήκος από τα υπολείματα οχύρωσης, ενώ προς νότο γειτνιάζει με την κεντρική πύλη εισόδου προς την διαμήκη "βασιλική οδό". Κατέχει δηλαδή μια σημαίνουσα θέση στο τοπογραφικό ανάγλυφο του ιστορικού πυρήνα της πόλης. Μετά τον εμπρησμό του 1913 και την επανασχεδίαση της γύρω περιοχής το 1920 στον λόφο χωροθετήθηκε ένα περίτεχνο περιαστικό άλσος, που μέσω μιας λωρίδας πρασίνου διείσδυε μέχρι την πλατεία του ΙΚΑ. Περιερχόμενο στη δικαιοδοσία του στρατού επιλέχθηκε το 1932 για τη σχεδιαστική χωροθέτηση ενός τεράστιου (ανεκτέλεστου τελικά) στρατιωτικού νοσοκομείου, ενώ ταυτόχρονα στη νότια, προνομιακή θέση, εγκαταστάθηκε το φρουραρχείο της πόλης. Λίγα χρόνια αργότερα, υπό την πίεση των στεγαστικών αναγκών προσφύγων και γηγενών το δυτικό τμήμα οικοπεδοποιήθηκε, περιορίζοντας την δημόσια χρήση του. Η ένταξη στο ρυμοτομικό σχέδιο το 1958 επέφερε και άλλη οικοπεδοποίηση με συνέπεια την πλήρη αλλοίωση του χαρακτήρα του. Σήμερα αποτελεί τόπο συνύπαρξης υπολειμμάτων του παρελθόντος, νεώτερων κατασκευών και αφρόντιστου πράσινου.7elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνέςhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/Άρθρο σε επιστημονικό περιοδικόΑστικός μετασχηματισμόςΙστορία της πόλης